بغض کهنه

پشت این دیوار امروز

روی برگ خاطرات کهنه دیروز

جمله ای بود سپید....

تلخ بود .. اما بی ریا..

ساده بود همچون نگاه ساده شب

کهنه بود شاید...

اولِن خطی که برصفحه خط خطی خیالم

حک شده بود..

جمله این بود...

”آن روز من کنار استخر..

زیر آن نارون..

در نگاه شاخه ها وبرگ ها..

می گریستم ... تنها.!.”

از چه یادم نیست

اما...

صادقانه می گریستم..

بعد از آن جمله نقطه ای بیش نبود

و دیگر هیچ ...تا امروز!

بغضی کهنه عمریست بر من می بارد

سالهاست طعم اشک هایم را نچشیده ام

و هنوز حیرانم ...

که چرا دیگر صادقانه نگریستم.

5/6/85

نظر نمیدین

¤ نویسنده:محسن برزگر